روابط خارجی ایران و کانادا از سال ۱۳۳۳ (۱۹۵۵ میلادی) آغاز شد، گرچه در این مدت بدلیل عدم تاسیس سفارت در ایران، امور توسط سفارت بریتانیا در تهران صورت میگرفت. پس از بازدید یک هیات دیپلماتیک کانادایی از ایران در ۱۳۳۷ این کشور سفارت خود را دو سال بعد در تهران تاسیس کرد.
روابط دو کشور در پی تنشهای بوجود آمده پس از انقلاب ۵۷ در سال ۱۳۵۹ قطع شد[۱] و این وضعیت تا سال ۱۳۶۹ که سفارتخانههای دوکشور بازگشایی شد ادامه داشت. مبادله سفیر میان دو کشور در سال ۱۳۷۴ صورت گرفت.